Bursa Szkolna w Ostrowcu Św.

Prawie rok temu cały świat stanął na głowie, pojawił się koronawirus, który nieźle namieszał w życiu wszystkich ludzi. Po długim czasie „zamknięcia w domach” wszystko zaczęło wracać do normy, aż padły kolejne rekordy zakażeń i znów powróciły ograniczenia. Niezależnie od tego, czy ktoś w pandemię wierzy czy nie, wywarła ona skutki w wielu obszarach naszego życia. 

Relacja z drugim człowiekiem

Jeden z tych obszarów to niewątpliwie sfera relacji międzyludzkich. Początkowo zamknięci w domach, chcąc nie chcąc, byliśmy zmuszeni do przebywania ze swoimi rodzinami. A tu bywało różnie. Jedni odnaleźli wtedy radość i satysfakcję z kontaktu z bliskimi, którym wcześniej nie mogli poświęcać na co dzień aż tyle czasu. Inni z kolei z mniejszym lub większym dyskomfortem znosili tę sytuację, zdając sobie sprawę z tego, że relacja z domownikami nie jest dla nich najwygodniejsza. Większość z nas została pozbawiona możliwości spotkań ze znajomymi, przyjaciółmi, chłopakiem czy dziewczyną. Rozmawiając codziennie z młodymi osobami, często słyszymy, jak trudno im znieść brak bezpośredniego kontaktu z rówieśnikami. Z jednej strony mówili o smutku, niechęci do działania, a z drugiej – o docenianiu dotychczasowych relacji czy wartości osób obecnych w ich życiu. Usłyszałam o rzeczach, o których do tej pory większość ludzi jakoś szczególnie nie myślała bądź nie zagłębiała się w nie, a mianowicie o tym, kto i co jest w życiu ważne, o wdzięczności za obecność drugiej osoby. A jak to było u ciebie? Jak jest teraz? Jakie przemyślenia na temat relacji z innymi osobami masz w związku z tą całą sytuacją?

Człowiek − zwierzę stadne?

Niezależnie od tego, jak bardzo lubisz kontakt z drugim człowiekiem, bądź też jak duży dyskomfort on w tobie wywołuje, relacje z innymi ludźmi są nam potrzebne do życia, a na pewno są częścią naszego zdrowia psychicznego. Jedni uwielbiają otaczać się gronem znajomych, inni wolą bezpieczny kontakt wyłącznie z zaufanymi, najbliższymi osobami. I to jest ok, jesteśmy różni i każdy z nas ma różne potrzeby. Mimo to nasze organizmy są jednak podobne i na gruncie fizjologii odczuwamy biologiczną potrzebę kontaktu z drugim człowiekiem. Kontakty z osobami zaufanymi, takimi, przy których czujemy się dobrze, zmniejszają chociażby poziom kortyzolu w naszym organizmie, a więc hormonu odpowiedzialnego za reakcje stresowe. Powodują natomiast wzrost poziomu oksytocyny, dzięki której czujemy rozluźnienie i mamy ochotę na więcej takich kontaktów. Wiadomo już, jak bardzo relacje społeczne są ważne w życiu każdego z nas, ale jak o nie dbać? O tym poniżej.

Zadbaj o relacje

Co można zrobić, kiedy jest nakaz dystansu społecznego i noszenia maseczek, a dookoła słyszymy natłok informacji zniechęcających do kontaktów z innymi ludźmi? Niewątpliwie kontakt fizyczny w relacji jest bardzo ważny. Jak bardzo zakłóca budowanie klimatu zaufania, umiejętność szczerej rozmowy o niejednokrotnie trudnych i niewygodnych sprawach. Dlatego rozumiemy też, jak bardzo ważna jest komunikacja niewerbalna, a w tym odpowiedni dystans fizyczny z drugim człowiekiem. Kwestie te mają znaczenie w każdej interakcji społecznej, również tej rówieśniczej, niezależnie od tego, jak dobrze znamy drugą osobę i o jak poważnych sprawach rozmawiamy. Niestety, w ostatnim czasie wszyscy jesteśmy pozbawieni możliwości korzystania z tych dobrodziejstw komunikacji, jesteśmy niejako zmuszeni do ograniczenia do minimum tej całej komunikacyjnej „fizyczności”. Jak sobie więc radzić w takich realiach?

Czytaj więcej: JAK DBAĆ O RELACJE PODCZAS PANDEMII?